Van alle rollen die ik heb vervuld denk ik dat ik in de eerste plaats een coach bent. Of beter: een schrijvende coach of coachende schrijver. Al is het maar omdat ik het coachen van een professional of een team professionals bijzonder leuk vind om te doen. 

Ik zie coaching als een middel om te leren van ervaringen in de praktijk. Als ik zelf hulp nodig heb, heb ik behoefte aan iemand die me serieus neemt én die erg goed is in zijn vak. Dat zijn professionals die voortdurend bezig zijn zich te ontwikkelen en te leren. Professionals die genoeg zelfvertrouwen hebben om hun eigen werk ter discussie te stellen behalen de beste resultaten. Goede coaching (of intervisie/supervisie) draagt daar aan bij. 

Als coach werk ik consequent oplossingsgericht en gebruik ik werkvormen die de persoonlijke effectiviteit van de professional aanvuurt. Ik stimuleer professionals te leren van de feedback van cliënten en de vragen van collega's, om zo zelf tot nieuwe inzichten te komen. En dat werkt erg goed. Zeker als dat plaatsvindt in een sfeer waarin niet alleen de coach maar ook de deelnemers er lol aan beleven. 

Ik geloof in het principe: 'Elke methode is zo goed als degene die hem uitvoert.' De persoon van de hulpverlener is een beslissende factor voor de werkzaamheid van hulp. Coaching helpt goede professionals nog beter te worden en excellent te presteren. Zelfreflectie is een sleutelwoord. Hoewel het in coaching vaak gaat over gebeurtenissen in het contact met cliënten, is het handelen van de lerende professional het hoofdonderwerp. Zo concreet mogelijk. De professional ontdekt zo wat al werkt en wat hij in huis heeft om nog meer methodisch en effectief te werk kan gaan in de specifieke situaties die hij dagelijks tegenkomt. In mijn ervaring zijn het werken met beeld- of geluidsopnamen én het toepassen van gerichte oefeningen erg zinvol, illustratief en inspirerend.

Belangrijke elementen in mijn coaching zijn: zelfreflectie, methodetrouw, benutten van feedback van collega’s en klanten, oefenen én een behoorlijk blijheidsgehalte.

'Wat wij in het leven het meest nodig hebben, is iemand die ons ertoe brengt te doen waartoe wij in staat zijn.' Een uitspraak die de Amerikaanse filosoof Ralph Waldo Emerson meer dan 150 jaar geleden deed. Het is een schets van hoe de band tussen een hulpverlener en een cliënt of een gezin kan zijn. Het is ook het motto dat ik tracht te hanteren als ik een training geef of de coach uithang. Consequent kijken naar wat iemand al lukt, hoe en wanneer gebeurde dat? En hoe kan de persoon in kwestie het vaker, beter, preciezer, bewuster doen?

Ik heb de afgelopen 25 jaar veel verschillende soorten trainingen gegeven en heb daarbij gewerkt met diverse groepen deelnemers. Bijvoorbeeld: trainingen rond het programma Gezin Centraal, systeembenadering, competentiegericht werken, vraaggericht werken, 1Gezin1Plan, trainingen rond residentiële hulp, pleegzorg en straatcultuur. 

Ik ben nu beschikbaar voor korte trainingen-op-maat gekoppeld aan een specifiek onderwerp of doel. De opdrachtgever (een instelling, gemeente of team) draagt dan het thema aan. Denk bijvoorbeeld aan: gezinshulp bij veiligheidsproblematiek en kindermishandeling, oplossingsgericht werken in de praktijk, effectieve hulp in de wijk. In deze trainingen staan de doelen en leervragen van de deelnemers en/of opdrachtgever centraal.

Mijn werkwijze is dynamisch en meer gericht op oefenen dan op kennisoverdracht. De werkwijze lijkt in veel gevallen meer op groepscoaching of geleide intervisie dan op een cursus. Ik vind het daarbij belangrijk dat trainingen energie, inspiratie en plezier (in je vak) genereren. Verder ben ik beschikbaar als spreker, supervisor of gastdocent.